24 uren van Zuidwending (impressie)

De 24 uren van Zuidwending

Hedenmiddag om 16:00 uur start de 22 editie van de 24 uren van Zuidwending.

Tot voor kort was de provincie Groningen qua slotracen een witte vlek op de kaart van Nederland.

Eén keer per jaar was dit anders. In Zuidwending wordt al jaren tussen Kerst en Oud en Nieuw de 24-uurs race van Zuidwending verreden. In de loop der jaren heeft deze race vele deelnemers en winnaars gekend en is er op verschillende racebanen gereden. Deze banen werden allemaal speciaal ontworpen en uitgelegd t.b.v. deze 24-uurs race. Daarna werd alles weer opgeruimd. Allemaal t.b.v. het goede doel.

Dit jaar is dat helemaal anders. In het voorjaar van 2012 zijn er initiatieven ontstaan om het slotracen in Zuidwendig een wat permanenter karakter te geven en is men begonnen met de bouw van een vaste baan in het Dorpshuis van Zuidwending. Deze Carrera 132 baan is inmiddels gereed en dit weekend vindt de eerste echte race op dit circuit plaats. Er wordt digitaal gereden door 6 teams van 2 man, die allemaal over dezelfde auto beschikken, maar waarvan het kapje van de auto gecustomized is.

Het zal een slopende race worden, want de teams bestaan elk uit 2 man. Men rijdt 2 uur en vervolgens heeft men 2 uur rust. Elke ervaren slotracer weet hoe zwaar het is om 2 uur onafgebroken te racen en geconcentreerd te blijven. Een ware uitputtingsslag dus. Net als de grote broer in Le Mans.

Plaats en tijd: Dorpshuis Zuidwending, start 28 december 2012, 16:00 uur, Finish 29 december 16:00 uur.

Zie ook: Blog Alphons-P

Eindelijk !

Gisteren werd voor het eerst in 2 jaar een Classic Cup bij SRC de Bunker verreden. Dat was sinds 21 november 2010 niet meer gebeurd. Nou ben ik een echte recreatie-rijder, d.w.z. ik doe mee omdat ik slotracen gewoon leuk vind. Natuurlijk rijd ik zo hard als ik kan, maar meestal is dit niet genoeg om bij de eerste drie te eindigen.

De auto en de medaille

Ik reed mijn eerste Classic Cup ook bij SRC de Bunker op 26 april 2009, vlak voordat ik lid werd van deze club in Drachten. Ik eindigde toen direct als 9^e overall en als best Rooky. Dat was bemoedigend en daarna heb ik dan ook nog vele malen aan dit gezellige en sportieve evenement bij diverse andere clubs in het land deelgenomen. Echter nooit meer met het resultaat zoals ik dat bij mijn eerste deelname wist te behalen. 

Tot gisteren. Samen met Alphons was ik al vroeg naar Drachten afgereisd, want door de organiserende club dient er wel het een en ander geregeld te worden. Om 8 uur waren we ter plaatse en Stefan en Eddy stonden reeds bij de poort te wachten, terwijl Leo niet veel later met de sleutel aan kwam rijden. Bij binnenkomst bleek het erg koud te zijn in ‘de Bunker’, dus direct de verwarming maar aangezet. Eerder die week was een ander lid van de Bunker met de Club-PC bezig geweest en het resultaat was dat alles werkte behalve het geluid. Heel vervelend, maar gelukkig niet onoverkomelijk. Ook zonder geluid kun je rijden.

Het scorebord. Klikken om te vergroten

Vanuit de club zelf 5 deelnemers, n.l. Alphons, Jan, Donald, Bas en ondergetekende en oud lid Eddy. De leden die niet meereden Leo en Stefan leverde een zeer welkome bijdrage in de organisatie van het evenement. Naast de inkopen en andere voorbereidingen maakte Leo zich zeer verdienstelijk met o.a. het bijhouden van de standen. Stefan leverde een onmisbare bijdrage door de hele dag achter de bar te staan en de deelnemers te voorzien van hun natje en droogje. Door de inzet van deze mensen wordt de organisatie van dit soort evenementen mogelijk en succesvol. Daarbij wil ik zeker Frank niet vergeten die als organisator van de Classic Cup altijd weer met veel enthousiasme zijn rol vervult.

Bij elke Classic Cup zie je toch weer steeds nieuwe deelnemers, naast de inmiddels vele vertrouwde gezichten, zoals vader en zoon Willen en Bas. En niet te vergeten oude rot in het metier, Jan Willem. Ook Rob en Sebastiaan waren er weer en ga zo maar door. Erg gezellig, maar ook sportief gezien erg sterk. De Classic Cup is een heel leuk evenement voor jong en oud. Daarom neem ik hier graag aan deel.

Gisteren was er voor mij een buitengewoon en niet verwacht resultaat. 1^e in de Standaardklasse. Toen de race gereden was, dacht ik dat Roland voor mij geëindigd was, echter Roland bleek deel uit te maken van een andere klasse, n.l. de Touringklasse. Op het laatste moment bleek dus voor mij dat ik eerste in de Standaardklasse geworden was. Ik ben hier uiteraard erg trots op.

Meer foto's, hiernaast onder Webalbums.

Classic Cup de Bunker 25 november 2012

Na ruim 2 jaar doet het Classic Cup Circus van FrankSlot opnieuw Drachten aan. De laatste keer dat dit gebeurde was op 21 november 2010.

Foto van de laatste Classic op 21 november 2010

Op zondag 25 november wordt op het bochtige 4 sporen circuit van SRC De Bunker de laatste Classic Cup van 2012 verreden.

De Classics kunnen zich weer opstellen op de startgrid op deze zeer mooie Fleischmann baan.
In zowel de Standaard klasse, de Touring klasse als Modified klasse zullen medailles te winnen zijn.Verder is er een prijs voor de Best Rookie en Concours d'elegance.

Natuurlijk is de uitgebreide catering van SRC De Bunker de gehele dag aanwezig  !

Op de website http://www.Classic-cup.nl is zowel het reglement als de homologatielijst te downloaden.
De homologatielijst zal bijgewerkt worden naar de laatste stand van zaken op het gebied van Classic Slotcars.

Inschrijving voor deze race bedraagt € 6,- inclusief 1 paar handout banden.
De bandenkeuze is P5, er is keuze tussen 19x10 of 20x12 bandjes, gaarne bij inschrijving te vermelden.

Globaal zal de racedag er als volgt uitzien:
Baan open:                                             08.00 uur
Inschrijving+technische keuring:            10.30 uur
Begin race:                                             12.00 uur
Eind race:                                               16.30 uur
Prijsuitreiking:                                        17.00 uur
       
Enige wijziging en uitloop op het schema is altijd mogelijk.

Voor routebeschrijving zie : SRC de Bunker

Opnieuw de Nissan R390 GT1

Deze week heb ik eindelijk de body kits van de Nissan 390 GT1 binnengekregen.

Vorig jaar had ik t.b.v. de competitie bij de Bunker 2 running chassis samengesteld met de bedoeling deze te completeren met deze body kits. Echter, hoewel deze op de site van Slot it gewoon als ‘beschikbaar’ (CS14b) vermeld stonden, bleken deze nergens meer verkrijgbaar te zijn.

Om toch over complete auto’s te kunnen beschikken heb ik toen een kapje van een Nissan afgehaald welke ik nog in de kast had staan en voor het 2^e chassis, samen met Alphons, een nieuwe Nissan aangeschaft. Daarvan is het kapje toen naar mij gegaan en het rollend chassis naar Alphons. Die kon toen de onderdelen wel gebruiken.

Enige tijd terug zag ik op de Slot it site dat ze een nieuwe partij body kits van deze auto hebben laten maken en ik heb direct een bestelling bij Frankslot geplaatst om mijn oorspronkelijke plan te voltooien.

Opnieuw zal ik enig geduld moeten opbrengen om hiermee bezig te kunnen gaan, omdat mijn rug me wederom in de steek gelaten heeft en ik inmiddels al weer 2 weken plat lig (net geen nieuwe hernia, zoals het nu lijkt).

Ik heb nu echter alle tijd om na te denken over de kleuren en bestickering en of ik er een ST of LT versie van zal maken, alvorens deze klus ter hand te nemen. Ik heb hier niet veel ervaring mee. Ooit heb ik een Slot it Audi in TNT kleuren gezet. Over het resultaat was ik maar matig tevreden, maar het spreekwoord luidt: Oefening baart kunst en daar zullen we dan maar vanuit gaan.

Classic Cup Mini Race Club Leeuwarden (MRCL)

Vandaag hebben Alphons en ik deelgenomen aan de Classic Cup bij MRCL te Leeuwarden. Leeuwarden is een eindje rijden vanuit Delfzijl, dus om nog wat trainingsrondjes te kunnen rijden vroeg op.

Rond de klok van 8 uur waren wij ter plaatse, waardoor we tot de eersten behoorden en een leuk aantal rondjes konden rijden.

Ik reed voor het eerst op deze baan en ik moet zeggen, dat beviel goed. Met name voor de rijders die niet lid van deze club zijn, is het een baan die je redelijk snel leert kennen (Let wel, ik zeg niet: ‘onder de knie’ hebt). De baan is niet nodeloos ingewikkeld en na verloop van tijd heb je een lekker ritme te pakken.

Ik ga hier niet een volledig wedstrijdverslag schrijven. Ik laat het bij de constatering dat ik het erg naar mijn zin gehad heb, ondanks dat het buiten erg lekker weer was. Prima ontvangst, goede organisatie en een heel prettige sfeer. Ook de innerlijke mens was goed verzorgd. Tineke bedankt.

Ik weet niet precies hoeveel Classics er nu gereden zijn, maar ik begreep dat Frank zich nu reeds een jaar of vijf zeer verdienstelijk maakt met de landelijke organisatie van dit zeer aantrekkelijke en geslaagde evenement. Reden voor Alphons om dit in een korte toespraak te memoreren en te waarderen middels het uitreiken van een door alle deelnemers zeer gegund presentje.

Meer foto’s van de Classiccup MRCL zijn hiernaast onder het kopje ‘Webalbums’ te vinden.

F15 bandjes van Slot it

Enige tijd geleden las ik op de Blog van HenkG (Twenttrack) over F15 bandjes van Slot it en de fabelachtige tijden die hij met deze slofjes onder een paar, tot dan toe, onwillige auto’s reed.  Hoewel ik dacht een aardige kennis van de Slot it producten te hebben, was het bestaan van deze bandjes mij even ontgaan. Dus maar eens bij hem geïnformeerd wat voor een bandjes dit dan waren.

In deze komkommertijd (wat het slotracen betreft) ben ik vaak aan het experimenteren en nieuwe dingen aan het uitproberen en deze bandjes had ik nog steeds in het achterhoofd, dus maar eens een setje besteld bij Frankslot. Die kreeg ik deze week binnen.

Zodra ik er even tijd voor had, mijn Nissan 390 GT1 (met magneet) van deze bandjes voorzien en uitproberen. Het eerste dat mij opviel was dat deze bandjes niet echt rond zijn, want de Nissan vertoonde allerlei trillingen die ik nog niet eerder met deze (de Bunker-) wedstrijdauto had mee gemaakt. Dus eerst maar eens even schuren. Nou dat is ook een avontuur. Doe dat niet op een te hoog toerental want dan kleven de bandjes op het schuurpapier door de ontwikkelde warmte. Dus toerental omlaag, bandjes af laten koelen en opnieuw proberen. Het lukt wel, maar met beleid en geduld. Rustig aan dus. Na het schuren schoonmaken met wasbenzine om de (ook in de Formule 1 voorkomende) marbles te verwijderen.

Dan weer testen en ik moet zeggen dat het me helemaal niet beviel. De auto heeft veel meer moeite om door de bochten te komen. En eigenlijk lijkt me dat ook wel logisch, omdat de frictie veel groter is. In de bocht moet het binnenste wiel kunnen slippen omdat dit een veel kortere afstand hoeft af te leggen dan het buitenste wiel. (Helaas kennen we in de slotracerij geen goed werkend differentieel, maar dit is misschien nog een idee voor Slot it) In elk geval gaat dit slippen met magneet en deze bandjes zeer moeilijk.. De bandjes kleven haast aan de baan. Eigenlijk beviel me dit zo slecht en viel de snelheid in vergelijking met de P6 bandjes, die normaal onder deze auto zitten, zo erg tegen, dat ik niet eens de moeite genomen heb om de rondetijden op te nemen.

Omdat Henk, bij mijn weten, altijd zonder magneet rijdt dacht ik dat het daar dan wel eens aan zou kunnen liggen, dus bandjes van de Nissan af en onder de magneetloze Ferrari F40.

Weer 25 ronden op de F15’s (waar je overigens best wel even aan moet wennen) en nu met de tijdmeting. Snelste Tijd: 7:665.

Direct hierna bandjes teruggewisseld naar P6 en weer 25 ronden. Snelste tijd: 7:584. (Eerder heeft deze Ferrari 7:386 gereden, dus ik had niet echt mijn dag). Maar….

Ja en dan spreken de tijden hun oordeel uit, al moet ik hier wel een paar kanttekeningen bij plaatsen.

-         het baanoppervlak van Henk’s Twenttrack en mijn Slotfire is misschien erg verschillend.

-         Henk deed zijn rondjes afgelopen winter. Mijn testrondjes vonden plaats op zolder bij een temperatuur van tussen de 25 en 30 graden. Dat heeft, denk ik, nogal consequenties voor het rubber.

-         Henk gebruikte de bandjes voor auto’s die tot dan toe weinig hadden laten zien. Mijn auto’s waren volledig uitgebalanceerd. De Nissan (150 gr. magneetkracht) is bij de Bunker enige keren op een podiumplaats geëindigd en de Ferrari is één van mijn snelste magneetloze auto’s.

Overigens viel het mij op dat de bandjes een stuk smaller zijn dan de P6 exemplaren.

Hoewel ik Slot it qua informatie m.b.t. hun producten een prettige uitzondering onder de fabrikanten vind, is er weinig tot niets over deze bandjes op hun site te vinden.

F15-F22-F30- N22, tracktype: any.

Hier moet je het mee doen.

Waar staat de ‘F’ voor? Waar staat de ‘C’ van de C-compound voor?

Tot slot vind ik het hele bandenverhaal van Slot it wat ingewikkeld en dus onduidelijk worden. Jammer.

Opening seizoen SRC de Bunker

Sideways Ford Capri de laatste keer

Vanochtend heb ik de daad bij het woord gevoegd en de stoute schoenen aangetrokken. Ik had nog een Slot it Anglewinder motorsteun met een Ninco Speeder motor liggen en na de zaken grondig bekeken te hebben of alles wel zou passen heb ik deze in de Capri ingebouwd. Jawel, de Ninco Speeder heeft genoeg ruimte in het kapje van de Capri om in te bouwen.

De bedrading op het chassis van de Capri heb ik gewoon laten zitten, want het is een heel gedoe om deze los te maken, dus dat hebben we met de soldeerbout opgelost.
Nadat de hoekjes in het sideway chassis verwijderd waren, paste de motorsteun perfect en kon zo vastgeschroefd worden. Draadjes weer aan de motor solderen en klaar is Kees. Kapje erop geschroefd en de zoveelste proefrit, direct met de tijdwaarneming ingeschakeld. Een wereld van verschil ! Ik heb nu een heerlijk rijdende auto, waarmee regelmatige rondetijden te rijden zijn. Snelste tijd in baan 1: 7.520 (vergelijk deze met de snelste tijd in mijn vorige stukje). De sterke neiging tot uitbreken is verdwenen en de auto klinkt nu ook een stuk rustiger. Ik heb geen spijt van deze ingreep.

PS.
In tegenstelling tot wat nog op de motorsteun staat, is de tandwielverhouding nu 11 x 27.

Nogmaals de Sideways Ford Capri

Donderdag j.l. kreeg ik een pakket met daarin 2x een Sideways Ford Capri. Één voor buurman Alphons (als verjaardagscadeautje van zijn Ega) en één voor mezelf. Alleen Alphons mocht het nog niet weten natuurlijk, want die was zaterdag pas jarig.

Mijn eerste ritjes met de auto moesten dus in  het diepste geheim plaatsvinden en dit stukje kon dus ook pas geschreven en gepost worden, nadat buurman jarig geweest was.

Ik had naar deze auto uitgekeken (zie mijn vorige stukje), want ik vond het op de foto’s een prachtige auto om te zien en de techniek onder de kap (grotendeels Slot it) zag er ook veelbelovend uit.

De specificaties:

Motor: Slot.it Flat 6

Tandwiel: Slot it 28-tands kunststof anglewinder

Motorsteun: Racers nieuwe anglewinder 6 Point Motor Mount

Motorsteun opties: Chassis is geschikt voor de slot.it inline en sidewinder motorsteunen

Losse Achterashouder met messing lagers: 0,0 mm offset. (t.z.t verkrijgbaar 0,5 en 1,0 mm offset)

Vooras: Hoogte en speling instelbaar via 4 m2-schroefjes

Voorvelgen: kunststof

De nieuwe motormount met losse ashouder

Magneetkracht standaard (in de middenpositie voor de motor) 110 gram. De magneet is tevens onder de achteras te plaatsen.

Achtervelgen: aluminium

Totale lengte: 155mm

Wielbasis: 79 mm

Breedte: 60 mm

Gewicht: 81 gram

Hoogte: 34mm

Meegeleverde accessoires: 0,9 mm inbussleutel

Uit de doos blijkt het inderdaad een erg mooie auto te zijn. Ik kan er niets verkeerds aan ontdekken en de velgen met spaakwieltjes zijn echt prachtig. Het interieur is niet zo volledig als van een Slot it, maar ik hoef de benen van de coureur ook niet te zien. De coureur (Klaus Ludwig) is echter wel gedetailleerd beschilderd. Ook zijn uiteraard een stuur en de buizen van de kooiconstructie te zien. De bandjes zijn voorzien van het opschrift ‘Good Year Eagle’.

Tijd voor de eerste proefrit: Uiteraard start ik voorzichtig, echter in de eerste de beste bocht staat de auto al dwars. Ik vind dat ie veel geluid maakt en het gas geven en remmen gaat erg stug. Ik ben echter niet verontrust, want de auto bestaat uit nogal wat verschillende onderdelen en is in China waarschijnlijk in een soort van lopende bandsysteem geassembleerd. De ene medewerker draait een schroefje wat strakker aan dan de ander en mijn schroefjes zitten zo vast, dat het moeite kost ze weer los te krijgen.

De volgende dagen ben ik echt bezig om de auto een beter weggedrag te laten krijgen. Hoewel de compound van de rubberen bandjes op zich niet verkeerd is voor mijn houten baan zijn deze niet echt vlak, dus ik begin met het schuren van de bandjes in de hoop de neiging tot uitbreken wat onder controle te krijgen. Hoewel dit enige verbetering geeft, blijft de auto bij het gas geven en in de bochten hevig trillen en hakken en het uitbreken blijft. Ik plaatst 5 gram lood voor de vooras om het zwaartepunt wat naar voren re krijgen. Normaal doe ik dat nooit voor de as, maar ik kan het lood er niet achter kwijt omdat de bedrading daar in de weg zit. Ook dit geeft niet echt een verbetering, behalve dan dat de sleperschoen beter in het slot blijft en de slepers goed op de geleiders blijven.

Het voorste schroefje moet echt vast zitten

Ik probeer van alles met de motorsteun. Er zijn 5 schroefjes, waarmee deze is bevestigd. Alle experimenten met deze schroefjes los- of juist vastdraaien geven geen merkbare verbetering, behalve dat ik ontdek, dat je het voorste schroefje echt vast moet draaien om ongewenste trillingen (Ninco-hop) in het chassis te voorkomen. Uiteindelijk komt de auto redelijk door de bocht als ik de 2 middelste schroefjes verwijder en de 2 achterste een heel klein beetje losdraai.

Dan valt mijn oog op de motor. Deze is gedraaid en zit enigszins schuin in de motorhouder. Nader onderzoek leert dat, ondanks het feit dat de schroefjes strak aangedraaid zijn, de motor niet echt vastzit. Ik breng wat plakband aan op het deel van de motor dat vastgeklemd zou moeten zitten en zet de motor er opnieuw in. Nu zit ie vast. Tegelijk vervang ik het plastic 28-tands tandwiel door een aluminium 27-tands exemplaar. Ik zet alles weer in elkaar en test de wijzigingen. Hij rijdt nu inderdaad beter. De herrie van de tandwielen is teruggebracht tot enigszins aanvaardbare proporties en het optrekken en remmen is nu veel minder stug dan in de oorspronkelijke configuratie. Tenslotte pas ik de hoogte van de vooras aan mijn thuisbaan aan.(normaal doe ik dit altijd op een Fleischmann baanstuk, maar dat heeft nu geen zin omdat de auto bij de Bunker toch kansloos is).

Nu haal ik ook de magneet eruit en kan ik een vergelijking maken met mijn andere magneetloze auto’s. En wederom valt dit tegen.

Op de baan

Ronde tijden (baanlengte 23 mtr)
Baan 1
Slot it	Nissan R390 GT1	0:07:247
Slot it	McLaren F1	0:07:291
Slot it	Ferrari F40	0:07:386
Slot it	Ford GT40	0:07:400
Slot it	Audi  R8C	0:07:485
Slot it	Mazda 787B	0:07:557
Slot it	Lancia LC2	0:07:572
Slot it	Ferrari F40 Totip	0:07:583
Fly	Lola T70	0:07:709
Sideways	Ford Capri Turbo	0:07:866
Fly	Ferrari 512	0:07:945
Nsr	Porsche 917	0:07:947
Baan 3
Slot it	Nissan R390 GT1	0:07:249
Slot it	McLaren F1	0:07:347
Slot it	Mazda 787B	0:07:391
Slot it	Ford GT40	0:07:460
Slot it	Ferrari F40	0:07:480
Slot it	Lancia LC2	0:07:760
Slot it	Ferrari F40 Totip	0:07:763
Fly	Lola T70	0:07:816
Slot it	Audi  R8C	0:07:894
Sideways	Ford Capri Turbo	0:07:902
Fly	Ferrari 512	0:07:947
NSR	Porsche 917	0:07:999

Conclusie

In de Sideways auto’s is steeds gebruik gemaakt van Slot it onderdelen. Daarmee reden deze auto's prima en waren qua snelheid vergelijkbaar met de Slot it auto’s. Bij de Ford Capri is men gekomen met een nieuwe zelf ontworpen motorhouder. Op het eerste gezicht ziet deze er erg interessant uit voor de tuners onder ons. Ik heb inmiddels nogal wat uurtjes gestoken in het fine tunen van de auto en deze rijdt nu ook acceptabel, echter is alles behalve snel met nog steeds een neiging tot uitbreken. Ik heb inmiddels dan ook het idee dat het zwakke punt van deze auto de zelf ontworpen motorhouder is en ga het binnenkort proberen met een Slot it anglewinder motorhouder.

Sideways Ford Capri Group 5 "Zakspeed" RCR-SW14

Hij komt eraan! Volgens de laatste berichten worden de wagens heden vanuit Italië naar de importeurs verzonden. Een prachtige auto met, naar het lijkt, prima techniek. Ik heb hem reeds lang geleden besteld.
Zodra ik hem binnen heb, zal ik mijn bevindingen hier melden.

De foto's zeggen genoeg.

Met Deltaslot naar SRAlmere

Op 10 juni j.l. werd bij SRA de 2^e DP race van 2012 verreden. Voor Deltaslot was een gelegenheidsteam samengesteld van Ali, Eddy en mijzelf.

Allereerst moet ik constateren dat het de laatste tijd wat stil is in het slotracewereldje. Ik heb aan Classic Cups deelgenomen, waar men qua inschrijving op tijd bij moest zijn om nog deel te kunnen nemen. Ook heb ik aan Sixpackraces deelgenomen, waar het een gezellige drukte was en waar alles in een leuke sportieve sfeer verliep. En kwamen in februari j.l. in Everdingen nog 7 teams aan de start voor de Daytonarace, in Almere waren het er nog maar 5.

Over of hier sprake is van een onderliggend probleem en hoe dit probleem er dan uitziet en opgelost zou moeten worden heb ik geen oordeel, omdat ik de achterliggende feiten niet ken. Jammer vind ik het wel, omdat er toch heel wat slotracers zijn die zich op een sportieve en vriendschappelijke wijze willen meten met andere liefhebbers.

Zelf heb ik hierbij de houding van Slotracen is een spel, dat je serieus moet spelen om het leuk te laten zijn, maar je moet het ook kunnen relativeren om het leuk te laten blijven.

De Deltaslot auto bij de keuring.

Terug naar Almere waar Ali, toen ik binnenkwam, al druk met de auto van Deltaslot aan het werk was. Omdat deze voorzien was van de oranje Slot it motor, die in Everdingen eigenlijk qua vermogen en snelheid wat tekort schoot, werd de auto voorzien van een nieuwe gele slot it motor van Eddy. Doordat eerst nog geprobeerd was om een 20k anglewinder in te bouwen en dit niet goed lukte door een verkeerde pinion, kwam de auto te laat klaar om nog enige testronden te kunnen rijden. Na nog wat aanpassingen aan de hoogte en de speling van de vooras ging de auto dus noodgedwongen direct maar naar de keuring.

Ik mocht namens Deltaslot het spits afbijten in baan 3 en kon geen ronde voltooien zonder 2 à 3 keer uit het slot te gaan. Nadat Ali de auto opnieuw onder handen genomen had ging het beter, maar keken we tegen een achterstand van zo’n 30 ronden aan. Terwijl in andere teams druk over strategieën gesproken werd, moesten wij gewoon de tanden op elkaar zetten en met de mogelijkheden die we hadden zo snel mogelijk zien te gaan. In goed overleg hadden we besloten dit in de volgorde John, Ali, Eddy te doen en er een leuke slotracedag van te maken. Het laatste is wat mij betreft zeker gelukt. Dat we ondanks de achterstand in de beginfase toch geen laatste geworden zijn is gewoon leuk meegenomen.

Voor meer foto's; zie hiernaast onder Webalbums. 

Classic Cup Speedtrack 20 mei 2012 te IJsselmuiden.

Vandaag is weer een Classic verreden op de mooie nieuwe baan van Speedtrack in IJsselmuiden. Op zich heb ik er niet zoveel over te vertellen. Het was weer een geslaagd evenement waar je als slotracer gewoon bij moet zijn. Contact met andere slotracers, gezelligheid en spanning. Oh ja, en ik heb niet gewonnen. Maar dat had ik ook niet verwacht. De complete einduitslag zal op de site van de Classic Cup gepubliceerd worden. Hieronder wat foto's die voor zichzelf spreken. Meer foto's zijn hiernaast onder Webalbums te vinden.

De Slot it Lola B09/60 nader bekeken.

Donderdag kreeg ik hem dan eindelijk binnen, de Slot it Lola B09/60. Group C auto’s heb ik nu wel genoeg in alle varianten, dus die heb ik de laatste tijd overgeslagen. De auto’s zijn mooi, maar qua techniek is het eigenlijk slechts meer van hetzelfde. Je kunt tenslotte niet alles kopen.

Bovendien was ik erg nieuwsgierig naar de nieuwe techniek welke in genoemde auto is toegepast.

Bij het uitpakken valt er direct een briefje in de Engelse taal uit met de volgende tekst: “Dear customer, before running this car, we recommend that you replace the pickup which is assembled on the chassis with the pickup that you find under the base of the car. Two extra braid pieces are added for your convenience.”

Ik schik. Wat is er aan de hand? Dus ik onderzoek de sleperschoen uitgebreid, maar kan eigenlijk niet ontdekken dat er iets fout zou zitten. Kapje eraf en ik zet hem op een Fleischmann baanstuk en zie dan dat de voorwielen de baan bij lange na niet raken. Is de sleperschoen dan toch verkeerd? En dan vallen mijn ogen op de spacers onder de vooras. Ik heb dit nooit een gelukkig systeem gevonden en dat men het nu nog toepast bij de nieuwe modellen vind ik totaal onbegrijpelijk. Eruit met die dingen en direct maar onder en boven de vooras m2 inbus schroefjes gemonteerd. Op het Fleischmann baanstuk de hoogte en de speling van de vooras afgesteld en de sleperschoen vormt geen enkel probleem. Of bedoelt men dat de stroomdraadjes niet ver genoeg afgestript zijn?

Het enige nadeel van deze sleperschoen lijkt mij dat hij niet zelfcentrerend is, maar misschien doe ik zelf iets niet goed.

Stroomdraadjes verder afgestript en onafhankelijk draaiende voorwielen op messing asje, 5 gram lood  onder de vooras en hoogte en speling van vooras ingesteld.

Nu kunnen we de auto voor het eerst even op de baan zetten en een stukje rijden. Natuurlijk loopt het motortje nog niet helemaal soepel, maar dat komt nog wel. Wat wel erg opvalt is dat de auto veel herrie maakt en dat je het motortje eigenlijk nauwelijks kunt horen. Verder rijdt de auto wel aardig, maar het is nog geen snelheidsduivel. Met de nieuw gemonteerde C1 banden heeft ie wat neiging tot uitbreken bij het verlaten van de bochten. Nadat de bandjes met wat wasbenzine zijn schoongemaakt gaat het al een stuk beter. De bandjes zijn in elk geval van ogenschijnlijk goede kwaliteit en mooi rond. Schuren is niet nodig.

Maar waar komt die herrie toch vandaan? Opnieuw het kapje eraf. Als ik de auto zonder kapje rijd is het geluid een stuk beter en hoor ik het motortje tevreden gieren. Dus het ligt niet aan het toegepaste kunststof tandwiel (wat is hiervan overigens het voordeel van t.o.v. de aluminium tandwielen? Ik zie het niet).

Resonantie geelimineerd

Als ik het kapje nader bekijk zie ik dat het interieur nogal los in de carrosserie bevestigd zit. Bovendien is die carrosserie samengesteld uit verschillende delen die op enkele punten tegen elkaar aan trillen. Gevolg; een sterke resonantie. Ik zet het interieur vast met Tamiya modelbouwlijm (men kent het gevaar van secondelijm) en de overige trillende delen worden gefixeerd met Hot Melt.  Kapje erop en weer rijden. Het geluid is nu een stuk beter. Ik kan het motortje nu horen en dat vind ik belangrijk, want daar rij ik voor een deel op. Bovendien heb ik een hekel aan auto’s die herrie maken.

Dan komt buurman Alphons binnen en die bekijkt de auto eens goed van alle kanten. Nogal eerlijk geeft ie te kennen dat ie de auto niet mooi vindt. Heb je net een nieuwe auto gekocht en dan komt je buurman je doodleuk vertellen dat hij hem niet mooi vindt. Dank u!

Eigenlijk ben ik het wel met hem eens. Ik vind de huidige Le Mans modellen ook niet echt mooi, maar Slot it heeft deze wel heel mooi nagemaakt. Als je het model vergelijkt met de echte auto, zie je geen verschil (zie hier de foto’s).

Na deze eerste aanpassingen rijdt de auto goed, heeft een goede wegligging en komt mooi door de bochten, echter ik vind de snelheid nog niet om over naar huis te schrijven. Hij heeft geen schijn van kans tegen mijn wedstrijdauto’s van de Bunker. Nu eerst de Magneet Marshall er eens bij. Totaalgewicht auto 74 gram. Magneetkracht………….525 gram!!!! Dat is zelfs voor een magneetrijder als ik te gortig. Na wat gepruts met verschillende magneetjes lukt het om hem voorlopig op 100 gram te krijgen. Dat lijkt mij eerst voldoende. Dan nog even kijken wat het kapje weegt; 15 gram. Dat is mooi. Ik plaats nog 5 gram lood onder de vooras en ga nog even wat rijden. Ik ben voorlopig tevreden. Morgen maar eens verder kijken.

Flat 6R geplaatst

Na een nachtje slapen bedenk ik dat ik in een magneetloze Audi nog een flat6R heb zitten. Dat is 1500 toeren meer en een nog wat grotere trekkracht. Hiermee zou ik de Lola toch een beetje op snelheid moeten kunnen krijgen. Als ik de motortjes nu eens verwissel. Zo gezegd, zo gedaan. De magneetloze Audi kan beter met wat minder overweeg en de Lola zou sneller moeten worden.

Ook pas ik mijn obsessie voor onafhankelijk draaiende voorwielen nog toe (ik verwacht daardoor een beter bochtgedrag met name in het eerste deel van de bocht) en ik laat de rondetijden spreken. Hiertoe rijd ik een sessie van 20 ronden in baan 1 van mijn thuiscircuit. Mijn snelste wedstrijdauto (technisch reglement SRC de Bunker) is de Nissan R390 GT1 inline. Deze heeft een snelste tijd van 6.513.

De 20 rondjes met de Lola levert een 6.737 op. Ik ben voorlopig tevreden. Het verder finetunen is een voortdurend proces. Ik sta open voor verdere tuning tips, maar de magneet zit vastgelijmd.

PS. Tijdens de test is de coureur van zijn stoel gevallen.

Mijn Seizoen bij SRC de Bunker

Vrijdag j.l. is het seizoen 2011/2012 bij SRC de Bunker afgesloten. Ik ben in 2009 lid van deze club geworden en dit was dus inmiddels mijn 3^e seizoen. Tijd voor een terugblik.

Had men in de seizoenen 2009/2010 en 2010/2011 geen klachten over het aantal betalende en rijdende leden, in het afgelopen seizoen was dit wel anders. Toen begin oktober de competitie een aanvang nam, moest er eerst overlegd worden of we met het aanwezige aantal leden wel een race konden rijden. Uiteindelijk is besloten om gewoon te starten en te roeien met de riemen die we op dat moment hadden. Van, in elk geval, drie leden was bekend waarom ze er niet waren en dat ze voorlopig ook niet zouden komen (2 uitgezondenen in dienst van hare majesteit en een zieke).

Dit seizoen zou voor het eerst met elektronische controllers gereden mogen worden. Hoewel ik over een Slot it SCP1 beschikte, had ik in augustus een Black Hawk aangeschaft. Ik was na 2½ jaar nog steeds niet aan de SCP1 gewend en deze Black Hawk beviel me direct toen ik er voor het eerst mee reed.

Ook qua auto’s had ik mij goed op het nieuwe seizoen voorbereid. Met een van deze auto’s reed ik op 14 oktober direct een kwalificatietijd, die ik nog nooit gereden had een mooie 9,348.  Ook de races waren over het algemeen een stuk beter dan de voorgaande jaren. Per race gemiddeld ruim 8 ronden meer dan vorig seizoen. Dit mondde er zowel in het Winter- als het Zomerkampioenschap in uit dat ik 2^e in de eindstand werd.

Terwijl het Winterkampioenschap min of meer vlekkeloos verliep, had ik in het Zomerkampioenschap toch wat problemen. In beide Nissan’s begon de één na de ander het motortje weer betrouwbaarheids problemen (veel rook en geen toeren) te geven. Dit leidde er uiteindelijk toe, dat ik eerst het ene motortje door een Scaleauto exemplaar en het andere door een NSR Shark heb moeten vervangen.

Ondanks het vervangen van de motortjes slaagde ik er toch niet meer in om net zo snel te zijn als in het begin van het seizoen. Ik had eerst het idee dat het aan mijn auto’s lag. Andere deelnemers pakte mij op het eind van het rechte stuk. Om die reden heb ik eerst de tandwielen vervangen. Ik ben van 9x28 naar 9x29 gegaan en dat was een oplossing om in het bochtige gedeelte terug te kunnen pakken wat ik op het rechte eind verloor. Ook dacht ik op het rechte eind sneller over de topsnelheid te kunnen beschikken dan de concurrentie. Ik bleef echter ontevreden over mijn rondetijden en het aantal gereden ronden per race. Ik vond mijn in theorie snelle motortjes maar sloom.

Op een bepaald moment begon ik te twijfelen (eerst aan mezelf) aan mijn controller en nadat ik met de controllers van andere leden binnen de kortste keren 0,2 tot 0,3 seconden sneller was, wist ik het zeker.

Mijn controller kon de benodigde ampères voor de wat zwaardere motortjes niet doorlaten. Uiteindelijk heb ik net iets te laat in het seizoen een ACD Pro5 aangeschaft. Ik heb er de laatste race voor het kampioenschap pas mee gereden.

Al met al kijk ik toch met een tevreden gevoel terug op het afgelopen seizoen. Vorig seizoen had ik een beetje het gevoel stil te staan en niet harder te kunnen. Ik dacht toen even dat de 6e en 5e plaats in het kampioenschap zo’n beetje mijn maximaal haalbare resultaat was. Dit seizoen heb ik veel minder last gehad van de zenuwen. Die gingen pas tegen het eind van de competitie een rol spelen, omdat ik toen een positie te verdedigen had. Het gebruik van de elektronisch controller heeft zeker ook gezorgd voor betere prestaties, al was het alleen maar omdat er minder kracht in de wijsvinger nodig is om deze te bedienen. Inmiddels weet ik, na enige jaren ervaring, ook hoe ik auto’s moet prepareren voor de competitie bij de Bunker (met magneet) en ik ben, afgezien van het gedonder met de Slot it motortjes erg tevreden over m’n auto’s van het afgelopen seizoen. Nu ben ik zowel in het Winter- als in het zomerkampioenschap 2^e geworden. Een mooi resultaat. En als ik een voorbeeld aan Joop Zoetemelk zou nemen moet ik ooit nog eens eerste worden. Wie weet?

	2009/2010	2010/2011	2011/2012
Aantal races	26	28	24
Aantal starts	23	26	22
Behaalde punten	285	325	381
Beste race resultaat	4e	3e	1e
Maximum aantal ronden	91.07	91,12	94,15
Totaal aantal ronden seizoen	1964,52	2130,48	1992,57
Afgelegde afstand per race in km's	3,5	3,4	3,7
Afgelegde afstand totaal in km's	80,8	87,6	81,9
Gemiddeld aantal ronden per race	85,41	81,94	90,57
Gemiddelde snelheid in km/u	13,1	12,6	13,9
Eindklassement (Winter/Zomer)	6e/5e	6e/5e	2e/2e
Beste kwalificatietijd			9,348
Hoogste kwalificatiesnelheid in km/u			15,5