Mijn eerste racebaan

Mijn eerste racebaan was een Jouef Record 64. Ik was, denk ik, een jaar of 15 en had de baan gekocht van mijn zelfverdiende geld. Het was rond 1965 en ik woonde toen nog in Delft, uiteraard bij mijn ouders. Zakgeld zat er niet in. Als negende kind in een gezin van totaal 10 kinderen was daar in die tijd geen geld voor. Geen man overboord, dan ga ik zelf wel wat verdienen. Ik had het geluk dat mijn zwager tuinder in het Westland was en daar kon ik toen voor Fl. 0,75 per uur terecht. Tomaten plukken.

 Jouef Ferrari F1

Het merk Carrera bestond toen ook al, maar was een stuk duurder. Bovendien was de schaal wat groter en de baan moest wel een beetje passen op de tafel in de achterkamer. Ook vond ik dat de autootjes natuurgetrouwer waren dan die van Carrera en ik vind eigenlijk nog steeds, dat de modellen voor die tijd erg mooi waren. Heel bijzonder was dat de autootjes meesturende voorwielen hadden, dus dat was wel heel echt.

Jouef BRM

In de doos zaten 2 Formule 1 modellen. Uiteraard een rode Ferrari en een, toen nog reclamevrije, BRM in het nationale British Racing Green. Wat was ik trots op mijn aankoop.

In de maanden daarna werd de baan verder uitgebreid. Vooral rechte baanstukken, want ik moest een lekker lang recht eind kunnen maken. Dan konden de auto’s eens even lekker op snelheid komen en tenslotte is snelheid waar het op aan komt. Ook moest er uiteraard een rondeteller komen.

De Lotus 25 - Climax van Jim Clark

Om te kunnen racen moest ik enkele vriendjes van school uitnodigen, want mijn eigen broers toonden geen enkele interesse voor mijn nieuwe hobby. Eén ervan heette Nico, weet ik nog, want daar zat ik naast op school. Nico was erg goed in Wis- en Natuurkunde en dat kwam bij proefwerken goed van pas. Na verloop van tijd was er natuurlijk ook een drang om het autopark uit te breiden. Eerst kwam er een groene Lotus bij. Dat was heel bijzonder, want dat was de auto van de wereldkampioen Jim Clark. Later kocht ik ook nog een Ferrari 250 GTO, een beauty van een auto, dat vind ik nog steeds (ik heb hem nu van Scalextric, alleen om naar te kijken).

Jouef Ferrari 250 GTO

Tja en dan gaat er enige tijd voorbij en wordt je weer een jaartje ouder. Mensen gaan zeggen dat je te oud wordt voor zulk speelgoed en je eigen interesses zijn juist in die tijd ook erg aan verandering onderhevig.

Op een dag had ik geld voor andere zaken nodig. Nico kreeg wel zakgeld. Hij wilde de baan wel hebben en we kwamen tot een akkoord.

Wordt vervolgd